Znów w moim domu odbyła się burzliwa dyskusja, a to za sprawą mężczyzny, który może zostać skazany nawet na 10 lat więzienia za posiadanie marihuany.
Mowa jest o 33-letnim człowieku, chorującym na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Po wieloletniej, lecz nieskutecznej, kuracji lekami niesterydowymi i sterydowymi, postanowił on skonsultować się z austriackimi lekarzami. W Austrii bowiem choroba Leśniowskiego-Crohna jest leczona terapeutyczną marihuaną.
Medyczna marihuana - pomaga, ale w Polsce jest nielegalna źródło: Thinkstock
Oskarowy wieczór rozsławił polską kinematografię. Film „Ida” zdobył nagrodę w kategorii najlepszy film nieangielskojęzyczny. Przy tej okazji nagrodę może otrzymać bezpański pies Brutus.
Pies, włóczący się po ulicach Zgierza, znalazł się przypadkowo w jednym z kadrów filmu. Scena trwa zaledwie kilkanaście sekund, ale ktoś się dopatrzył podobieństwa do Brutusa. Dzięki temu pies stał się sławny. Będąc gwiazdą filmową został już przechrzczony na Oskara. W schronisku przeszedł gruntowną odnowę biologiczną i teraz czeka na najlepszego człowieka, który da mu bezpieczny dom. Zdobył ogólnopolski rozgłos – reportaż o nim puściła jedna z większych stacji telewizyjnych, co z pewnością podziała na korzyść bezdomniaka. Sława może sprawić, że być może trzeba będzie zorganizować casting na nowego psiego opiekuna. Czego Brutusowi vel Oskarowi życzę z całego serca.
W ostatnich dniach głośno się zrobiło na temat granic, jakich nie powinien przekraczać prawdziwy dziennikarz. A wszystko za sprawą artykułu, który pojawił się 16.02.2015 w tygodniku „Wprost”. Opisane w nim zajście mocno nadwyrężyło dobre imię Kamila Durczoka. I chyba taki był cel dziennikarzy tygodnika. Szef TVN-owskich „Faktów” został bowiem przedstawiony, jako osoba używająca narkotyków, spotykająca się z młodą kobietą w celu erotycznych zabaw, a co gorsza, jako miłośnik zoofilii.
Cały artykuł opierał się tak naprawdę jedynie na informacjach, jakie przekazał dziennikarzom „Wprost” tajemniczy biznesmen. Czy jest to poparte jakimiś dowodami (oprócz zdjęć z mieszkania, w którym rzekomo przebywał Durczok)? Na tą chwilę chyba nie. Ale redakcja „Wprost” osiągnęła swój cel. Dziennikarz TVN jest już napiętnowany i oceniony niemal przez wszystkich.
Dziś, tj. 14.02 do wpisu sprowokował mnie kierowca taksówki, który wiózł moją koleżankę. W bardzo ostrych słowach wypowiadał on swoje negatywne nastawienie do święta, które od jakiegoś czasu celebrują również Polacy. Mowa jest o Walentynkach. Taksówkarz nie ukrywał swojego oburzenia. Twierdził, że Polacy są głupim narodem, ponieważ w sposób bezkrytyczny naśladują kraje zachodnie oraz Stany Zjednoczone Ameryki. Niemalże wykrzykiwał, że przecież mamy dość swoich tradycyjnych świąt i nie musimy, jak te przysłowiowe kozy, ściągać bezsensowne uroczystości z innych krajów.
W dzisiejszych wiadomościach przeczytałam o szaleńczym rajdzie po warszawskiej obwodnicy. Rzecz miała miejsce w niedzielne popołudnie, 25.01.2015r. Piratem drogowym okazała się 20-letnia kobieta, która prawo jazdy miała od roku. Nie dość, że o ponad 100 km/h przekroczyła dozwoloną prędkość, to stanowiła ona realne zagrożenie dla innych kierowców. Tego dnia na drodze panowały dosyć trudne warunki.
I znów pojawia się stereotyp młodego kierowcy. Osoby niedoświadczonej, bez wyobraźni, natomiast jeżdżącej brawurowo.
Niestety, doświadczenie za kierownicą jest sprawą bardzo ważną. Młody kierowca nie zdaje sobie sprawy z wielu niebezpieczeństw, które czyhają na drodze. Dopiero po przejechaniu setek kilometrów orientuje się, że może w najmniej spodziewanym momencie na ulicy pojawić się pieszy w ciemnym ubraniu, wyskoczyć zwierz, czy stać nieoświetlona przyczepa. Nie ma doświadczenia w jeździe po śliskiej nawierzchni, jaka jest w czasie deszczu, czy podczas zimowych mrozów i śnieżyc. Nie zdaje sobie sprawy, co się dzieje z samochodem, jak pęknie koło. Nie potrafi jeszcze ocenić z jaką prędkością można wchodzić w zakręt.
Zapytałam dziś moich znajomych, co sądzą o pigułce dnia następnego. Jak zwykle zdania na ten temat były podzielone. Sporo osób uważało, że nadal powinny one być na receptę. Inni byli zdania, że zamiast wprowadzania łatwo dostępnych pigułek, powinno się zacząć młodzież edukować seksualnie. Była również rzesza osób, która uważała, że ta tabletka powinna być dostępna bez recepty.
Wywołała się burzliwa dyskusja. Efekt był taki, że każdy z uczestników rozmowy zaczął przyjmować argumenty drugiej strony.
Tragiczne wydarzenia, jakie miały miejsce w ostatnich dniach w Paryżu, poruszyły ludzi na całym świecie. Ja, to co się stało, odebrałam osobiście. Śmierć moich „kolegów po fachu” bardzo mną wstrząsnęła.
Wciąż mówimy o wolności słowa, zwłaszcza w krajach europejskich. W tym przypadku właśnie za tą wolność zginęli niewinni ludzie. Zginęli tylko za to, że umieszczali w swoim czasopiśmie m.in. karykatury Mahometa.
Jest to dla mnie temat bardzo kontrowersyjny. Każda religia na świecie zasługuje na szacunek. Przygotowując się do tego tematu, o zgrozo, znalazłam w internecie również karykatury Jezusa. Razi mnie to, jednakże to przecież nie jest powód, żeby twórców takich bluźnierstw zaraz zabijać.
Poruszę dziś sprawę bardzo przyziemną, a mianowicie jeżdżenie taksówkami. Swego czasu, jak gdzieś się śpieszyłam korzystałam uprzejmości znajomych, ale w krytycznych sytuacjach pomocna okazywała się taksówka. Po wypadku niestety było już inaczej. Nie zawsze mogłam skorzystać z tego środka transportu, ponieważ niekiedy skutecznie uniemożliwiał to mój „nieproszony bagaż” – wózek.
I oto, jak na życzenie, na początku grudnia w Koszalinie zaczęła jeździć taksówka przystosowana do przewozu osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Jest ona naprawdę potrzebna. Wiem, bo korzystam z tego typu dobrodziejstw będąc w Krakowie.
Okres przedświąteczny to rzecz jasna czas związany z szaleństwem zakupowym. Jedni uwielbiają biegać po sklepach w poszukiwaniu czegoś wyjątkowego. Inni preferują robienie zakupów przez internet. Zarówno stanie w korkach w drodze do centrum handlowego oraz przepychanie się z tłumami w sklepach, jak i przeszukiwanie zasobów internetu, wygodnie siedząc w fotelu, jest jak najbardziej dozwolone. Wszak cel jest jeden – zdobyć coś co sprawi osobie obdarowywanej przyjemność.
Przy tej okazji wywiązała się wśród moich znajomych dyskusja. Czy prezent ma być ładny, czy praktyczny. Spora rzesza osób uważa, że najważniejsze jest, aby był ładny. A to, czy się przyda obdarowanemu, to już nie ich sprawa. Inni twierdzą, że prezent ma być przede wszystkim funkcjonalny. Nie chcieliby, żeby wybrana przez nich rzecz wylądowała zaraz na strychu, albo co gorsze w koszu.
Uczestniczyłam w uroczystości zorganizowanej przez Polskie Towarzystwo Przyjaciół Dzieci w Koszalinie, które obchodziło w tym roku 95 - lecie powstania. Impreza odbyła się w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym. Było mnóstwo podziękowań, gratulacji i życzeń skierowanych do osób oddanych dzieciom. Zdałam sobie sprawę jak wielka rzesza ludzi pracuje, aby dzieci mogły czuć się bezpieczne, i szczęśliwe. Żeby mogły również spełniać swoje najmniejsze marzenia.
W kategorii lekarz pediatra - przyjaciel dzieci kilku pokoleń, ku naszemu kompletnemu zaskoczeniu, uhonorowano moją mamę wręczając jej medal im. dra Henryka Jordana. To były bardzo wzruszające chwile. Jestem dumna z mojej mamy.
