Kategorie
Blog

Moja „magiczna” rehabilitacja – rusztowania i drabiny


Agata Krokosz: Dzis proszę o kilka słów na temat stawania i stania – najpierw przy rusztowaniu, a później o staniu połączonym z chodzeniem pod drabiną przymocowaną do sufitu.
<img class=" Rafał: Podstawowe  ruchy globalne (całościowe) ciała są ze sobą powiązane w sposób nierozłączny, bo gruntowny. Żadne dziecko nie nauczyło się funkcjonować w sposób normalny, w inny „niecodzienny” sposób.

Każde dziecko w swoim rozwoju dłużej lub krócej robiło następujące czynności:
  1. pełzanie
  2. czworakowanie
  3. wstawanie (samodzielne lub przy przedmiotach)
  4. stanie ( samodzielne lub przy przedmiotach)
  5. chodzenie (samodzielne lub przy przedmiotach)
  6. bieganie i skoki.
Jeżeli przyjmiemy założenie, że struktura rehabilitacji powinna wynikać ze struktury genetyczno – rozwojowej, to jedyny możliwy wniosek to naśladowanie programu rozwojowego przetestowanego przez naturę w olbrzymiej ilości statystycznej rozumianej jako wzorzec rozwoju kilkudziesięciu miliardów ludzi.
<img class=" Ta powtarzalność pokazuje, co należy ująć w programie. Należy ćwiczyć bezwzględnie wszystkie fazy ruchów globalnych, gdyż są ze sobą bezwzględnie powiązane.
<img class=" tę="" koncepcję="" można="" pokazać="" na="" współzależności="" funkcjonalnej="" struktury="" ruchu.="" to="" robić="" za="" pomocą="" pytań="" pomocniczych,="" np.:
  • pyt.: co trzeba robić żeby chodzić? 
  • odp.: trzeba jak najlepiej stać .
  • pyt.: co trzeba robić żeby biegać?
  • odp.: najpierw trzeba chodzić.
  • pyt.: co trzeba robić żeby stać?
  • odp.: trzeba umieć wstawać.
Różnica polega na tym, że przy chodzeniu struktura ruchu rozumiana jako gra stawowo – mięśniowa jest zupełnie inna niż podczas jeżdżenia. Pracują zupełnie inne sieci neuronalne i robią to w inny sposób. Dlatego, bazując na powyższych założeniach program twojej rehabilitacji zawiera ćwiczenia przy „klatce ruchowej”, gdzie stymuluje się: stanie, wstawanie – siadanie, pchanie klatki do przodu i do tyłu.
<img class=" Następnie przechodzimy do chodzenia pod drabiną  poziomą przymocowaną do sufitu. Celem tego ćwiczenia jest chodzenie do przodu oraz wykonywanie nawrotów.
<img class=" w="" obecnej="" chwili="" wykonujesz="" to="" ćwiczenie="" układzie ="" 2:1.="" miarę="" samodzielnie="" przestawiasz="" nogi="" i="" prawą="" rękę.="" lewą="" rękę="" opanowuje="" terapeuta.="" przy="" nawrotach="" zaangażowanie="" rehabilitantów="" jest="" duże.="" ponad="" dzięki="" temu="" ćwiczeniu="" prostujemy="" twoją="" sylwetkę="" ćwicząc="" chwyt="" przekładanie="" oraz="" stymulujemy="" błędnik="" prawdziwej="" przestrzeni.
<img class="
Podobne rozumowanie można przeprowadzić w innej sytuacji rehabilitacyjnej. Jeżeli pacjent chodzi w miarę samodzielnie, ale jego wzorzec chodu jest mniej lub bardziej zaburzony, to należy sprawdzić jakość czworakowania i pełzania. Poprawiając jakość tych ruchów w 99% osiągniemy poprawę chodzenia. Inne ćwiczenia nie mają takiego związku strukturalnego i dlatego, jeżeli jest postęp, to jest bardzo mały.

Autor: Agata Krokosz

https://antybariera.pl

Dodaj komentarz