Moja "magiczna" rehabilitacja - rozmowa Agaty z Agatą
Kolejna ważna osoba zaangażowana w moją rehabilitację to neurologopeda Agata. Do niej kieruję moje kolejne pytania.
Agata Krokosz: Czy osoba, która w wyniku wypadku “zamilkła”, może odnaleźć drogę powrotu do mówienia i co w ogromnym skrócie powinna w tym kierunku robić? Jak ćwiczyć? Proszę opisać masaż mojej “leniwej” lewej ręki oraz twarzy, począwszy od ust poprzez policzki do czoła, łącznie z moim mniejszym prawym okiem? Dlaczego muszę mieć chociaż raz w tygodniu logopedyczny masaż w pozycji leżącej?
Agata: Na rozwój w pełni zintegrowanego systemu ustno–twarzowego mają wpływ czynniki anatomiczne, fizjologiczne, neurologiczne, kinestetyczne, sensomotoryczne i neuromotoryczne, percepcyjno–motoryczne, poznawcze oraz środowiskowe, a każdy rozwój ruchu opiera się na wykształceniu zrównoważonej wzajemnej zależności między ruchomością a jej brakiem w organizmie człowieka.
Ponieważ ruchy związane z wytwarzaniem mowy występują przede wszystkim w obrębie głowy, szyi i tułowia, układ tych anatomicznych struktur warunkuje mowę. Istnieje też bezpośredni związek między mową i ruchami ciała. Dziecko nie oddziela ruchów ciała od wytwarzania dźwięków. Zmiany pozycji ciała, ruchy i modyfikacja anatomiczna prowadzą do wokalizacji. Stąd właśnie „masowanie” twojej twarzy, szyi, obręczy barkowej.
w pozycji leżącej słychać więcej dźwięków gardłowych, a siedzącej dominują dźwięki wargowe, stąd z kolei między innymi masaż zarówno siedzącej, jak i leżącej.
W miarę jak będzie wracać świadoma kontrola głowy, stabilność tułowia i kontrola ruchów ciała, dźwięki powinny zacząć się pojawiać niezależnie od ruchów ciała.
metoda castillo moralesa jest całościową neurofizjologiczną koncepcją leczniczą stosowaną przy zaburzeniach sensomotorycznych i ustno–twarzowych. kompleks ustno–twarzowy obejmuje mięśnie mimiczne twarzy, gardła, żwacze, nadgnykowe podgnykowe, języka, podniebienia miękkiego, szyi, obręczy barkowej oraz ich funkcje unerwienie.
U ciebie stosuję część koncepcji, tzw. ustno–twarzową terapię regulacyjną. Polega ona na oddziaływaniu na mięśnie zaangażowane w proces mowy (mięśnie oddechowe, mięśnie kontrolujące ustawienie głowy, mięsnie twarzy, mięśnie jamy ustnej i klatki piersiowej) przez odpowiednie manipulacje terapeutyczne. Pozwalają one znormalizować napięcie wspomnianych grup mięśniowych.
lecznicza interwencja przeciwstawiająca się patogennym czynnikom, zaburzającym pracę kompleksu ustno- twarzowego, związana jest z ćwiczeniami manualnymi całego ciała, ponieważ motoryka jego wpływa na motorykę ustno–twarzową.
U ciebie ogromny wpływ na zaburzone funkcje mowy ma zaburzona funkcja całego ciała, stąd tak ważne korelacje pomiędzy terapią neurologopedyczną a ruchową (tą ćwiczoną m.in z Rafałem).
na przykład żuchwa i kość gnykowa dzięki różnym łańcuchom mięśni łączą się bezpośrednio z obręczą barkową, a pośrednio miednicy, które wpływają ich ruch ułożenie. kliniczne obserwacje pokazały, że wadliwe postawy obręczy miednicy pozycję żuchwy mogą wywołać zaburzenia artykulacji (myślę, u ciebie właśnie ten problem blokuj mowę).
Kolejne powiązanie: żuchwa, kość gnykowa i ułożenie języka zależą bezpośrednio od pozycji głowy i tułowia. Aby można było utorować funkcjonalny wzorzec ruchu w obrębie twarzy, potrzebna jest prawidłowa pozycja tułowia, która utrzymuję głowę i żuchwę we właściwym ułożeniu.
podstawowe techniki manualne, które stosuję u ciebie to: dotyk, głaskanie, rozcieranie, ugniatanie, nie stosuję wibracji. Jako wzmocnienie stosuję stymulację smaku oraz terapię termalną. O tym jednak w kolejnych odsłonach… :)
Co i jak stymulujemy?
terapii manualnej poddajemy następujące obszary mięśni mimicznych: okolice oczu (szczególnie twojego oka prawego), nosa i ust. w każdym z nich wyróżnia się zwieracze rozwieracze.